بدون شرح ... !

ای روزگـــــــــآر . . .

از خطـ خطــی هایـم ساده نـگــــــــذر . . . !

بــه یـاد داشتــــــہ باش . . .

این دلــنـوشــــــتــــــہ ها را یک دل، نــوشـــــتــــ ــه. . . !

خاطره یعنی:

یک سکوت غیر منتظره میان خنده های بلند...!

مانند شیشه شکستنم آسان بود!

ولی...!

دیگر به من دست نزن.

این بار زخمیت خواهم کرد...

بیچاره قلوه سنگی

که از دست کودکی

به سوی پرنده ای پرتاب می شود …

مانده بر سر دو راهی …

دل کودک را بشکند

یا بال پرنده را ؟؟؟

حرف آخر باران:

زمین را شستم"

دوباره آغاز کنید...!

دوستش دارم

بزرگیش را، سکوتش را، عظمتش را، اُبهتش را

تنهاییش را، حکمتش را، صبرش را،

و بودنش عادتیست مثل نفس کشیدن!

خدا را میگویم...