♥ بدون شرح... ♡

پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید.

عابرانی که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند.

پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند.

سپس به او گفتند: "باید ازشما عکسبرداری بشود تا جائی از بدنت آسیب و شکستگی ندیده باشد.

پیرمرد غمگین شد، گفت عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست.

پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند.

زنم در خانه سالمندان است. هر صبح آنجا می روم و صبحانه را با او می خورم. نمی خواهم دیر شود!پرستاری به او گفت:

خودمان به او خبر می دهیم. پیرمرد با اندوه گفت: خیلی متأسفم.

او آلزایمر دارد. چیزی را متوجه نخواهد شد! حتی مرا هم نمی شناسد!

پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید،

چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه پیش او می روید؟پیرمرد با صدایی گرفته، به آرامی گفت:

اما من که می دانم او چه کسی است..!

 

 

تراشکـــــــار ماهـــــــری شده ام بس کـــــــه تـــــــو نیـــــــامدی

و من بـــــــرای دلــــــــم بهانـــــــه تراشیدم...

چه لذتی داره اینکه . . .

یه وقتایی . . .

چشماتو ببندی و بگی :

هر چه باداباد . . .

بـــیــخـیــــــال . . .

شاید برایت عجیب باشد ابن همه آرامشم...

خودمانی بگویم...:

به آخـــــــر کــــه برســـــی...

فقط نگــــــــــــــاه میکنی..!

انقــدر بـــرای مــن صــدای گـــاو در نیـــار ،


مــن و تـــو مــــا نمیــشیـم/..

Bye Bye